“Matka

– Ładne obrazki namalowałoś;
– To nie są obrazki, tylko dzieła sztuki;
– Ładne dzieła sztuki namalowałoś. Chyba jesteś trochę zdenerwowane, przytulić Cię?
– Nie! Nie podchodź, mam bejsbola. Przywalę, zobaczysz.
– Słońce, przecież ja nie mam ciała. Może ktoś postronny oberwać. Pokłóciłoś się z kimś? Coś się stało?
– Niby z kim???
– No nie wiem, z cieniem?
– Co Ty pieprzysz, pewnie chodzi ci znów o to żebym posprzątało w pokoju, albo jeszcze coś innego wymyśliłaś i każesz mi zrobić, żeby tylko mną rządzić;
– Robisz co chcesz, dojrzewasz, jesteś już dorosłe;
– Ehe.. dorosłe, ale jeszcze nie dojrzałe? Zawsze musisz wbić jakiś cierń, jakiś przytyk. Jak zawsze nie słuchasz, jesteś wredna i oceniająca. Czy możesz zobaczyć chociaż raz, jak się dwoję i troję. Żeby zadowolić ciebie, nauczycieli, rodzinę, sprostać tym wszystkim oczekiwaniom???
– Mogę. Jak chcesz, to przetnę Ci tą wstążkę.
– Nie podchodź! Taaa przetniesz. Mi ręce odpadną, a Ty sobie pójdziesz, odpłyniesz w siną dal swoich trosk, rozkmin i umartwiania się? Wal się, zapalę sobie.
– Mogę Cię uwolnić. Możesz się uwolnić.
– Zostaw!!! Jestem wolne!!! Wszystko mogę i wszystko mi już wolno!! I nikt nigdy więcej nie będzie mi mówić co mam robić, ja już nic nie muszę i nie możesz mi rozkazywać, kontrolować, ani dawać swoich złotych rad. Jezu jakie jestem wściekłe!
– Nooo demonstrujesz to wyraźnie. Widzę Cię. Poczęstujesz mnie papierosem?
– Mam o smaku gumy balonowej;
– Najlepiej. Daj;
– Ale tobie nie wolno palić;
– Bo co? Jestem stara, schorowana i w ogóle pora umierać? Chcesz żebym sobie poszła, to pójdę. Możesz mnie w każdej chwili zniknąć;
– Czekaj! Kurde! Co się stanie, jak przetniesz wstążkę?
– Co chcesz słońce. Jesteś burzą, drzewem i ziemią. Kochanie, Ty możesz wszystko zniszczyć lub odżywić. Możesz spopielić lub nawozić popiołem. Ty wybierasz. Moje dorosłe, dojrzewające Wierzbisko. Samo wybierasz, czy chcesz rozrastać swoje królestwo, czy je podpalić. A może jedno i drugie? Wszystko możesz.

/Ewa Kociuba/