” Mieszkam w Leżajsku, to malarskie refleksje wynikające z zachwytu nad rodzinnymi okolicami niedaleko Puszczy Sandomierskiej i starej doliny rzeki San. Tematy obrazów powstawały podczas wielu spacerów na tych terenach. Jednocześnie jest to próba eskapizmu psychologicznego poprzez sztukę, rodzaj arteterapii w środowisku dysfunkcyjnym,  w miasteczku gdzie w ostatnich latach dokonano holokaustu na starodrzewie zieleni miejskiej i niesławnej betonozy. Myślę, że właśnie tym było i jest nadal malarstwo na przestrzeni historii, zachwytem i bólem.” /Sylwia Gorak/